5G geeft aanleiding tot bezorgdheid over de gezondheidseffecten ervan. Er zijn grenswaarden voor blootstelling vastgesteld om de bevolking te beschermen, maar er zijn nog altijd vragen. Een cruciale stap voor een veilige uitrol is om te beoordelen of blootstelling aan 5G-signalen zou kunnen leiden tot stress op celniveau. In deze studie voerden de auteurs tests uit op menselijke cellen die werden blootgesteld aan 5G-signalen met verschillende frequenties en tijdsduur. De auteurs onderzochten de impact op verschillende moleculaire reactiepaden (d.i. een reeks interacties tussen moleculen in een cel) gerelateerd aan cellulaire stress. Het is een proces dat kan worden geactiveerd door verschillende factoren, zoals blootstelling aan milieu-invloeden, infecties door ziekteverwekkers, accumulatie van afvalstoffen in cellen…
De auteurs gebruikten cellen genaamd fibroblasten en keratinocyten. Fibroblasten zijn cellen die aanwezig zijn in bindweefsel, dat een gespecialiseerd weefsel in het menselijk lichaam is. Dit weefsel speelt onder andere de rol van "cement" tussen de verschillende bestanddelen van ons lichaam en zorgt zo voor samenhang tussen cellen, weefsels en organen. Fibroblasten kunnen ook betrokken zijn bij de reactie op signalen van cellulaire stress. Keratinocyten zijn huidcellen. Deze cellen produceren een eiwit genaamd keratine dat de huid resistent en ondoordringbaar maakt. Keratinocyten spelen ook een cruciale rol bij de bescherming van de huid tegen UV-gerelateerde schade en bij de verdediging van het immuunsysteem van de huid, bijvoorbeeld in geval van letsel of infectie.
De analyses richtten zich op eiwitten die geactiveerd worden tijdens cellulaire stress en die het mogelijk maken om op deze stress te reageren. Dit zijn de HSF1-, RAS-, ERK-, PML-eiwitten. De auteurs stelden de cellen continu en met tussenpozen (5 min aan, 10 min uit) gedurende 24 uur bloot aan verschillende intensiteiten van RF-EMV op 3,5 GHz (5G-signaal).
In het algemeen benadrukken de auteurs de incoherentie van de effecten, afhankelijk van het type cellen die in aanmerking werden genomen, de gebruikte intensiteit, de wijze van blootstelling en de respons op de waargenomen cellulaire stress. Zij concluderen dat hun studie geen overtuigend bewijs levert over de moleculaire effecten van blootstelling van huidcellen aan RF-EMV (5G-signaal).
Bovendien kunnen we daaraan toevoegen dat de auteurs hun experimenten niet blind hebben uitgevoerd. De resultaten kunnen dus beïnvloed zijn, zelfs onbedoeld.
Op basis van deze studie is het niet mogelijk conclusies te trekken over de mogelijke effecten van RF-EMV (5G-signaal) op de menselijke gezondheid.
